Samenleven

“Goede daden gaan geen van alle ooit verloren. Zelfs als iemand onze liefde, vriendelijkheid en genade onwaardig blijkt te zijn, hoef je niet teleurgesteld te zijn. Als we beseffen dat alle leven één is, zien we dat we aan dát leven onze liefde, vriendelijkheid en genade schenken.”

Wie beseft dat alle manifestaties één leven vormen ervaart dat we zonder het geluk van onze medemensen zelf niet gelukkig kunnen zijn. Ook de slechte dingen die we anderen aandoen zullen op onszelf terugslaan. Op weg naar dat bewustzijn onderscheidt Inayat Khan drie stadia:

“Het eerste stadium is de moraal van wederkerigheid. Deze moraal is natuurlijk voor wie het verschil ziet tussen zichzelf en de ander. Het tweede stadium is de wet van goede werken, waar de mens, die zichzelf herkent als een entiteit gescheiden van anderen, toch een verbinding ziet lopen door hemzelf en alles heen. Hij beantwoordt goed met goed en kwaad met goed. Het derde stadium is de moraal van het afstand doen, waar het verschil tussen ‘mijn’ en ‘dijn’ en het onderscheid tussen ‘ik’ en ‘jij’ verdwijnen in de verwerkelijking van het ene Leven dat binnen en buiten is, onder en boven.”

Deze ontwikkeling moet op natuurlijke wijze uit onszelf komen. Wie alleen goed doet omdat wet of gewoonte dat voorschrijven, wie zich beter voordoet dan die is, berokkent schade. “Naastenliefde begint thuis. Het is onze plicht voor onze familie te zorgen. Vandaaruit moeten we onze sympathie uitbreiden. Beperken we onze sympathie tot onze kleine kring, dan komen we misschien nooit verder in het leven. Toch is dat nog beter dan ruimdenkendheid waarbij men een buitenstaander begunstigt en zijn verwanten veronachtzaamt en tekortdoet. Dan wordt het een vloek in plaats van een zegen.”

Zo doende leert het leven ons afstand te doen van alles. “Uit het feit dat de mens alleen en zonder iets te bezitten op aarde kwam, volgt dat hij aan het eind van deze reis weer alleen naar zijn bestemming moet gaan. Aangezien in werkelijkheid niets en niemand hem toebehoort, moet alles hem op zekere tijd ontvallen.” Vrijwillig afstand kunnen doen bespaart ons de last dat ooit gedwongen en tegen onze wil te moeten doen.

Bron: Soefisme, de religie van het hart, hoofdst 10 (Witteveen / de Caluwé). Inayat Khan: Morele evolutie

Vervolg: Ritme, toon,gezondheid