header

Soefi Beweging Nederland

Vrijheid, vreugde en vrede

“Soefisme is religie als je er religie van wilt leren, filosofie als je er wijsheid van wilt leren, en mystiek als je erdoor geleid wilt worden bij het ontvouwen van de ziel. En het is meer dan deze dingen. Het is het licht, het leven dat voedsel is voor elke ziel en een sterfelijk wezen tot onsterfelijkheid opheft. Het is de boodschap van liefde, harmonie en schoonheid.”

vliegen-in-lichtDit hield Inayat Khan zijn gehoor voor, op vragen naar zijn boodschap. Hij noemde het een boodschap van alle tijden. De wortels ervan gaan terug tot in het oude Egypte. Al verschilden de methoden van de esoterische scholen die daar ontstonden, het zoeken naar vrede en volmaaktheid stond altijd centraal. Deze inzichten verspreidden zich, via Bijbelse profeten, Griekse filosofen, de islam en poëzie van Perzische dichters zoals Rumi, tot in India, waar ze in aanraking kwamen met het hindoeïsme. De musicus/mysticus Hazrat Inayat Khan is in deze veelzijdige soefi-traditie opgegroeid. Toen hij in 1910 naar de Verenigde Staten reisde en vandaar naar Europa, verweefde hij dit soefisme met westerse denkbeelden en religieuze overtuigingen tot wat ‘universeel soefisme’ wordt genoemd. Dit richt zich voorbij uiterlijke verschillen van levensbeschouwingen en religies op de achterliggende spirituele idealen die zij gemeenschappelijk hebben. Universeel soefisme reikt methoden aan om deze idealen te verwezenlijken.

Centraal staat de vrijheid om je eigen weg te vinden. Niet van het leven afgekeerd, want juist de obstakels die je moet overwinnen om in deze wereld je idealen te bereiken – welke dat ook zijn – bieden je de kans je bewustzijn te ontwikkelen en te leren je hart te openen. Die groei maakt het leven vreugdevol. Natuur en kunst kunnen je hierbij stimuleren. Als musicus wist Inayat Khan dat muziek rechtstreeks tot je hart kan spreken, net als poëzie. “De boodschap zit niet in de woorden maar in het goddelijk licht en leven, dat de zielen heelt”, aldus Khan, die liefde daarbij de drijvende kracht noemt. “Liefde is de aard van het leven, schoonheid het resultaat, harmonie het middel waardoor het leven zijn doel bereikt, en gebrek daaraan leidt tot destructie.”

Bronnen: Soefisme, de religie van het hart, hoofdst 1 (Witteveen/de Caluwé). Inayat Khan: In een oosterse rozentuin , hoofdst 1.

 

 

Vervolg: Het Ene